ქვემოთ წარმოდგენილ ადამიანს, რომელიც გარეგნულად კაცს ჰგავს, მაგრამ სინამდვილეში სულიერად ძალზე ავად არის – არც კაცია და არც ქალი, რამდენიმე წლის წინ დიდი რეკლამა გაუწია ტელეკომპანია “იმედმა”. ამ უბედური ადამიანის მთავარი საზრუნავი გახდა, რომ იგი მამაკაცად აღიარონ, ვინაიდან პირვანდელი სქესობრივი ნიშნებით იგი ქალი იყო.
ქალბატონი ღვინიაშვილი ბავშვობიდან თურმე კაცობაზე ოცნებობდა. ლესბოსელობა არ ისურვა და უფრო შორს წავიდა – ოპერაცია გაიკეთა და ახლა კაცის სქესობრივი ნიშან-თვისებები აქვს, თუმცა განიცდის იმას, რომ საბუთებში ქალბატონად დარჩა. ქართული სასამართლო, სადაც ჯერ კიდევ სქესობრივი ნიშან-თვისების მიხედვით შეიძლება, გაარჩიო ერთმანეთისგან კაცი და ქალი, უარს ეუბნება მისის ღვინიაშვილს, რომ იწოდებოდეს მისტერ ღვინიაშვილად. ამაზე არის ატეხილი მთელი ამბავი: ჩართულია “ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაცია” და თვით ყველგან მყოფი ამერიკული ოფიციალური უწყება – USAID.
ქვემოთ გთავაზობთ “ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის” ინფორმაციას, რისთვისაც წინასწარ ბოდიშს გიხდით:
2019 წლის 4 დეკემბერს ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ ნიკოლო ღვინიაშვილის გენდერის სამართლებრივი აღიარების საქმის არსებითი განხილვა დაიწყო. კერძოდ, სასამართლომ საქართველოს მთავრობას, როგორც მოპასუხე სახელმწიფოს, ნიკოლო ღვინიაშვილის საქმესთან დაკავშირებით შესაბამისი კითხვებით მიმართა.
მომჩივანი, ნიკოლო ღვინიაშვილი არის ტრანსგენდერი მამაკაცი, რომელიც ადრეული ასაკიდან თავს მამაკაცად აიდენტიფიცირებს. მიუხედავად აღნიშნულისა, სახელმწიფო ორგანოებმა მას უარი უთხრეს საიდენტიფიკაციო დოკუმენტებში სასურველი გენდერის ჩაწერაზე იმ მიზეზით, რომ მას არ ჰქონდა წარდგენილი ანატომიური სქესის შეცვლის დამადასტურებელი საბუთი. საიდენტიფიკაციო დოკუმენტებში სასურველი გენდერის ასახვაზე ეროვნული ორგანოების უარი ნიკოლო ღვინიაშვილმა საიას და ადამიანის უფლებათა დაცვის ევროპული ცენტრის დახმარებით (EHRAC) ევროპულ სასამართლოში 2019 წლის 18 ოქტომბერს გაასაჩივრა. წარდგენილ საჩივარში მომჩივანი დავობდა, რომ საკანონმდებლო რეგულირების არარსებობის მიუხედავად, ეროვნული ორგანოები სქესის შესახებ ჩანაწერის ცვლილების წინაპირობად ქირურგიული ოპერაციის ჩატარებას მოიაზრებენ, რაც მომჩივნის პირადი ცხოვრების პატივისცემის (კონვენციის მე-8 მუხლი) და არაადამიანური მოპყრობის აკრძალვის (კონვენციის მე-3 მუხლი) უფლებას არღვევდა და ამავდროულად მსგავსი მოპყრობა მას არათანაბარ მდგომარეობაში აყენებდა სხვა ჯგუფებთან მიმართებით კონვენციის მე-14 მუხლის მოთხოვნის საწინააღმდეგოდ.
ევროპულმა სასამართლომ საჩივარში დაყენებულ ყველა მუხლთან დაკავშირებით დაუსვა კითხვები საქართველოს. სასამართლოს მიერ დასმული კითხვების თანახმად, სახელმწიფომ სასამართლოს წინაშე უნდა წარადგინოს მისი პოზიცია იმ საკითხზე, დაირღვა თუ არა გენდერის სამართლებრივ აღიარებაზე სახელმწიფოს უარით ნიკოლო ღვინიაშვილის მიერ საჩივარში მოხმობილი უფლებები.
ამასთან, სახელმწიფომ პასუხი უნდა გასცეს, კონკრეტულად რომელ სამედიცინო პროცედურებს და სამართლებრივ რეგულაციებს ეფუძნებოდა მომჩივნისთვის ბიოლოგიური სქესის ცვლილების გარეშე გენდერის სამართლებრივ აღიარებაზე ეროვნული ორგანოების უარი. დამატებით, სახელმწიფოს მოუწევს, უპასუხოს, რამდენად უთანაბრდება ბიოლოგიური სქესის შეცვლის მოთხოვნა „გარეგნობის შეუქცევადი ცვლილების“ მოთხოვნას, რასთან მიმართებითაც, სასამართლომ 2017 წელს საფრანგეთის წინააღმდეგ საქმეზე (A.P., GARÇON AND NICOT v. FRANCE) დარღვევა უკვე დაადგინა.
ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს ახალი პრაქტიკის თანახმად, მხარეებს 2020 წლის 4 მარტამდე მიეცათ 12 კვირიანი ვადა მეგობრული მორიგების პირობებზე შესათანხმებლად. თუ სასამართლოს მიერ განსაზღვრულ ვადაში მხარეებს შორის ამგვარი შეთანხმება ვერ შედგება, მთავრობა დამატებით 12 კვირიან ვადაში წარადგენს თავის მოსაზრებებს სასამართლოს მიერ დასმულ კითხვებთან დაკავშირებით.
“ნიუსფრონტი” მკითხველებს კიდევ ერთხელ უხდის ბოდიშს ამ აბდა-უბდის და თან გარყვნილების ტირაჟირებისთვის, მაგრამ რეალობა ასეთია და ჩვენ ყველანი ამ მწარე რეალობაში ვცხოვრობთ!