ეუთო-ოდირის დასკვნის მიხედვით, საქართველოში არსებულ კერძო ტელევიზიებს წინასაარჩევნოდ კონკრეტული მხარის პოზიცია ეკავათ და არცერთი ტელევიზია არ ცდილობდა ნეიტრალური ყოფილიყო. გამონაკლისი საზოგადოებრივი მაუწყებელი ყოფილა, რომელიც ნეიტრალიტეტს ინარჩუნებდა და სიმართლე გითხრათ, ეუთო-ოდირის დასკვნაში ახალი არაფერი წერია.
მხოლოდ საარჩევნო პერიოდში კი არა, ტელევიზიები ისედაც ორ პოლუსად არიან გაყოფილი და ნაწილი ხელისუფლება უკმევს, ნაწილი – ოპოზიციას. ამიტომაც არის, ტელევიზორის მაყურებელთა რიცხვი დღითი დღე რომ კლებულობს და თუ ტენდენცია არ შეიცვლება, მალე ტელევიზიებს იმაზე მეტი თანამშრომელი ეყოლებათ, ვიდრე მაყურებელი.
ეს ყველაფერი კი იმიტომ გითხარით, რომ ჩვენი ინფორმაციით, რამდენიმე ტელევიზიაში ზაფხულის ბოლოსთვის სერიოზული ცვლილებები იგეგმება. საუბარი არ გვაქვს მხოლოდ იმაზე, რომ უკვე დაანონსებულია „რუსთავი-2“-ში ახალი ინვესტორის მისვლა და მენეჯმენტთან ერთად, არაერთი ჟურნალისტის შეცვლა და გადაცემების დახურვა. არც პოსტივიზე ვამბობთ, რაც „ალიაში“ ექსკლუზიურად გვეწერა და სიტუაცია არც ლაშა ნაცვლიშვილის მისვლის შემდეგ შეიცვლება რადიკალურად. იგივე იგეგმება „იმედზე“ და როგორც გვეუბნებიან, ტელევიზიები ღიად სახელისუფლებო პროპაგანდას აღარ გასწევენ.
„დავიწყოთ იმით, რომ ბიზნესმენებს პანდემიის პირობებში აღარ სურთ რეკლამების იძულებით მიტანა ტელევიზიებში მაშინ, როცა ამ ტელევიზიებს უბრალოდ აღარავინ უყურებს. ყველა საინფორმაციო გამოშვება ერთმანეთს ჰგავს. ასეა თუ ისე, ოპოზიციურ არხებს, თუნდაც ხშირად თითიდან გამოწოვილი სკანდალებით, უფრო მეტი მაყურებელი ჰყავთ. სწორედ ეს იყო მთავარი მიზეზი იმისა, რომ თემურ ჭყონიამ ღიად გამოხატა „მთავარი არხისადმი“ და „ტვ პირველისადმი“ მხარდაჭერა და ამით ხელისუფლებას აგრძნობინა, რომ არაფერში ფულის გადახდას აღარ აპირებს. ჭყონიას შემდეგ, იგივე პრეტენზია დანარჩენ ბიზნესმენებსაც გაუჩნდათ და ხელისუფლებამ დრო ითხოვა იმისთვის, რათა ყველაფერი ისე დაალაგოს, ბიზნესმენებს რეკლამების მიტანა არ „დაეზაროთ“, – გვეუბნება ჩვენი წყარო.
ტელევიზიებში ახალი მფლობელები ინვესტიციებსაც მიიტანენ. თუმცა, უფრო ზუსტი ვიქნებით, თუ ვიტყვით, რომ ახალი მეწილეები, თორემ არც ქიბარ ხალვაში აპირებს ასპროცენტიანი წილის ბოლომდე გასხვისებას და არც ირაკლი რუხაძეს სურს რამდენიმე ტელევიზიის პაკეტის სრულად მოცილება. არ გეგონოთ, საუბარი მხოლოდ იმ არხებზე გვაქვს, რომლებიც სახელისუფლებო ტელევიზიებად მოიაზრებიან. უკეთეს დღეში არც ის არხები არიან, რომლებსაც ოპოზიციის ფლანგი აქვთ გამაგრებული და „ცოდვა გამხელილი სჯობს“ – ოპოზიციისგან ფინანსდებიან. ანუ, მათი მფლობელები ის ადამიანები არიან, ვინც ხელისუფლების შეცვლისთვის პირდაპირ თუ ფარულად იბრძვის. სერიოზული რეორგანიზაცია იგეგმება „ფორმულა ტვ“-ზე, რომელსაც, წესითა და რიგით, „რუსთავი 2“-დან წასული „კომედი ჯგუფი“ უნდა შეეფარებინა, მაგრამ თანხების მიმართულებით სერიოზული დეფიციტია და ერთი ტელევიზიიდან მეორეში წასულ გუნდს, იმის ნახევარსაც ვერ ჰპირდებიან, რაც ადრე ჰქონდათ. უფულოდ კიდევ, ხარისხიანი პროდუქტის შექმნა ძალიან ძნელია და ეს ყველაზე კარგად „ტელევიზიონშიკებმა“ იციან. როგორც გვეუბნებიან, „იმედიცა“ და „რუსთავი 2“-იც აქცენტს მცირებიუჯეტიან გადაცემებზე გააკეთებენ. ანუ იქნება ბევრი და მცირე ეთერიანი გადაცემა. შესაბამისად, თუ რომელიმე მათგანი კარგ რეიტინგს აჩვენებს, მის განვითარებაზე იზრუნებენ, დანარჩენებს კი გააჩერებენ. უფრო გასაგებად რომ ვთქვათ, ტელევიზიები საქართველოში მომგებიანი ბიზნესი არასოდეს ყოფილა, ნაციონალების დროს გადასახადებს უბრალოდ აწერდნენ (წელიწადში 10-15 მილიონს), ახლა კი უბრალოდ „შეტენილი“ აქვთ ბიზნესმენებს და ხარჯის გადანაწილებაც ცდილობენ. ახალი ინვესტორებიც სწორედ ამის გამოა, ხარჯი რომ შეუმსუბუქდეთ ტელევიზიების მფლობელებს.
“ალია”