“ეს ყველაფერი იმდენად შეუმჩნევლად ხდება, რომ არავინ არაფერს არ ეჭვობს … ვიზრუნოთ ჩვენ პლანეტაზე და შვილებზე” – ქეთი ფარესაშვილი სხვა რაკურსით.
გარდა იმისა, რომ პროფესიონალი მომღერალია, „პრაიმტაიმმა“ აღმოაჩინა, რომ ის ინგლისური ენის სპეციალისტია და თარჯიმნის ამპლუაშიც მოგვევლინება. ამავე დროს განვლილი აქვს კერძო „ფსიქოლოგიური სასწავლო კურსები“ და აქედან გამომდინარე, უამრავი საინტერესო სტატია და წიგნი აქვს ნათარგმნი.
„სამბას“ უბადლო შემსრულებელს, პანდემიის ფონზე განვითარებულ დღევანდელ ვითარებაზე, სხვა რაკურსით ვესაუბრეთ:
მაქვს სურვილი გაგიზიაროთ მოსაზრება, რომელმაც პრინციპში, თითქმის აბსოლუტურად მომცა პასუხი და ახსნა, დღევანდელ არსებულ ვითარებაზე, კაცობრიობის განვითარების ისტორიის თანმიმდევრობაზე და „ფაზელივით“ დალაგდა მოვლენების განვითარების მსვლელობა;
მსგავსი მოსაზრება, ძალიან ჭკვიან ფსიქოლოგებთან, ეზოთერიკოსებთან ამომიკითხავს და მსოფლიოში ცნობილი, აღიარებული მწერლის, კვანტური ფიზიკის ყოფილი სპეციალისტის ვ. ზელანდის კონცეფციასთნ, ბევრი თანხვედრის შემდეგ გახდა ჩემთვის საინტერესო და სასარგებლო.
გამიჩდნა სურვილი გამეცნო თქვენთვის, რათა კონცეფცია საკმაოდ საყურადღებო და მნიშვნელოვანია თითოეული ჩვენთაგანისთვის, განსაკუთრებით დღევანდელ პირობებში.
მინდა ვისაუბროთ ჩვენი ცივილიზაციის ტენდენციებზე, რომლებიც ზედაპირზე დევს და ამავდროულად შეუმჩნეველი რჩება, რამდენადაც მიჩუმებულია, მასობრივი საინფორმაციო საშუალებების მიერ.
რეალობა, რომელშიც ჩვენ ვიმყოფებით, უკვე ის აღარ არის, რაც იყო ათწლეულების წინ, ცვლილებები სწრაფად ხდება.
ალბათ ყველასათვის ცნობილია ტერმინი ბიოსფერო, ცოცხალი არსებების არსებობა, მაგრამ ცოტა ვინმე თუ უფიქრდება ტექნოსფეროს არსებობას.
გაგება ტექნოსფერო ეს არის ტექნოლოგიური ცივილიზაციის ყველანაირი მიღწევა, დაწყებული საყოფაცხოვრებო ელექტრო მოწყობილობებით და დამთავრებული საკვები პროდუქტებით.
ყველაფერი, რასაც ტექნოსფერო შეეხება, ყოველთვის არ არის თვალსაჩინო კარდინალური ტრანსფორმაციით. საქმე ეხება არა ეკოლოგიას გარშემო მყოფ ფენასთან, არამედ არსებობს უფრო სერიოზული პრობლემა, რომლებიც ჯერჯერობით აშკარად არ ვლინდება, მაგრამ ქმნის საფრთხეს ყველაზე ფასეულის მიმართ, რაც ადამიანს გააჩნია – მისი თავისუფლება და ინდივიდუალიზმი.
ეს გახლავთ სულიერი ეკოლოგიის საკითხი, რომელიც, რატომღაც, ცოტა ვინმეს თუ აღელვებს. ყურადღება გადადის ნაკლებად მნიშვნელოვან და არსებით საკითხებზე იმ დროს, როცა მსოფლიო იცვლება საწინააღმდეგო, უხილავი მხრიდან.
შესაძლოა მოგვეჩვენოს, რომ არაფერი ხდება, მაგრამ სინამდვილეში, სწორად ხდება. გარეგნულად ეს განსაკუთრებულად არ ვლინდება. თითქოს ყველაფერი თავისთავად მიედინება – ჩვენი ცივილიზაცია მიდის ტექნიკური პროგრესის განვითარების გზით, მაგრამ სინამდვილეში პროგრესი, რომელიც კაცობრიობას ნაყოფიერ შედეგს მოუტანს, უკვე დასრულდა და დაიძრა იმ მიმართულებით, რომელიც გამოსადეგია ტექნოლოგიური სისტემისთვი, როგორც თვითნებურად განივითარებადი სტრუქტურისათვის.
– როგორ ვითარდება ტექნოსისიტემა?
სისტემამ, როგორც სიმსივნემ, დაიწყო თავისთავად, აქტიურად ზრდა. ადამიანის ნებისაგან დამოუკიდებლად. ყველაფერი მიგვანიშნებს იმაზე, რომ მოცემული პროცესი გამოდის კონტროლიდან, როდესაც ცივილიზაციამ ფეხი შედგა ტექნოლოგიური განვითარების გზაზე.
ამუშავდა ისეთი კანონები, რომლებიც ადრე არანაირად არ ვლინდებოდა. ამ კანონების მოქმედებას მივყავართ იქამდე, რომ ტექნოსფერო ტრიალდება მატრიცისკენ.
მატრიცა – ეს არის რაღაც კონგლომერატი, სისტემა, სადაც ადამიანს ენიჭება ელემენტის როლი, რომელიც კვებავს ამ სისტემას. ისეთი ფილმები როგორიცაა „მატრიცა“ და „სუროგატი“ სრულებითაც არ გახლავთ ფანტასტიკის სფერო, არამედ ჩვენი არცთუ შორი მომავალია.
საქმე აქ მხოლოდ ტექნიკაშიც არ არის, რომელსაც ადამიანი თავის გარშემო იქმნის, არამედ როცა ადამიანები ხვდებიან საზოგადო საინფორმაციო ველში, რომელიც შექმნილია ყველანაირი მასობრივი საინფორმაციო საშუალებებით და რითიც ისინი აღმოჩნდებიან სისტემის ძალაუფლების ქვეშ – ადამიანი კი აღარ მართავს სისტემას, არამედ პირიქით, სისტემა სრულად აკონტროლებს და იმორჩილებს ადამიანს. მთლიან საინფორმაციო ქსელში, ამის გაკეთება, არ არის ძნელი.
– ვისთვის შეიძლება იყოს ეს ხელსაყრელი?
არც არავისთვის, ადამიანი, შეჩვეულია ფიქრს, რაც მის გარშემო ხდება, თითქოს ვიღაც სხვა ადამიანების ნებით ხდება. სინამდვილეში კი სისტემა, დამოუკიდებლად ვითარდება.
– ისევე, როგოც ჯუნგლებში…
ისინი თვითონ იზრდებიან და ცხოვრობენ ისე, როგორც მათ უნდა იცხოვრონ, მას შემდეგ, რაც ცხოველები მცენარეებთან ერთად იზრდებიან და იკვებებიან. მაგრამ სისტემისთვის, სხვა რამ არის ხელსაყრელი. მას სჭირდება, წონასწორობის მდგრად წერტილთან მისვლა, დაბრუნება ოპტიმალურ კონსტრუქციაში, სადაც ადამიანები „კიბორგების“ მსგავსად, ხელს შეუწყობენ მის არსებობას.
– როგორ ხდება?
მატრიცის უჯრედები, უნდა შეივსოს, დამჯერი ელემენტებით. ხოლო ეს ელემენტები უნდა იყვნენ, პირველ რიგში, არც თუ სრულად ჯანმრთელები, რათა არ ჰქონდეთ თავისუფალი ენერგია, მეორე მხრივ, არც მთლად ნორმალურები, რათა ვერ მიხვდნენ, თუ სად იმყოფებიან, ენერგია და გაცნობიერებული ნება იმდენად უნდა ეყოთ, რამდენადაც კარგად შეასრულებენ თავიანთ ფუნქციონალურ ვალდებულებებს, არც მეტი არც ნაკლები.
– რატომ არის, რომ სამსახურის შემდეგ, უმრავლესობას არაფერი არ უნდა გარდა იმისა, რომ ჩაეფლოს დივანში, ტელევიზორის წინ?
ამ სახის დაღლილობა ეს ჩვეულებრივი ამბავია, ადამიანი ამას შეჩვეულია, მაგრამ ეს ნორმალურია? ჩვეული, სულაც არ ნიშნავს ნორმალურს. აზრად არ მოგსვლიათ, რატომ არის, რომ თანამედროვე ადამიანის ცხოვრება, ოცსა და ორმოც წელს შორის ხდება მოჭრილი? ოცი წლის, როგორც ახალგაზრდა სპეციალისტი, არავის ჭირდებით, რამდენადაც გამოცდილება არ გაგაჩნიათ, ხოლო ორმოცი წლის შემდეგ, აღარავის სჭირდებით, რადგან თქვენგან, რაც შეიძლებოდა, უკვე გამოწურეს.
იმავე მიზეზით, ორმოცი წლის შემდგომ, თქვენ საწინააღმდეგო სქესსაც აღარ აინტერესებთ და ეს ნორმალურია? ჩვეულებრივ – კი, მაგრამ არსებითად, რაღაც ისე არ არის, როგორც საჭიროა.
კიდევ ერთი რამ, რაც ხელსაყრელია ტექნქოლოგიური სისტემისთვის, ეს არის მოსახლეობის შემცირება. თითქოს მომხმარებლის რიცხვის შემცირებამ უნდა მიიყვანოს დანახარჯის შემცირებასთან, მაგრამ სინამდვილეში, როცა სისტემა გადაიქცევა მატრიცად, გადარჩენილი მომხმარებლები იქცევიან მართვად მექანიზმებად, ხოლო საზოგადოება, გახდება ტოტალურად მართვადი – აი ამაში მდგომარეობს მსგავსი ტექნოლოგიური ჯაჭვის მიზანი და აზრი.
– დგას თუ არა ვინმე, ამ ყველაფრის უკან?
ახლა მიღებულია ტენდენცია, ნისლით მოცული ჭორების განხილვა, მსოფლიო მმართველების შესახებ, ასევე ცნობილი „ბილდერბერგის კლუბის“ სახელწოდებით, სადაც პლანეტის ყველაზე გავლენიანი და მდიდარი ადამიანები შედიან. თუმცა, რეალურად ესეც სისტემის ხრიკებია, ყურადრების გადასატანად.
ბევრნი გულუბრყვილოდ ფიქრობენ, რომ მსგავსი დაჯგუფების ჩამოშორებით, რომლებმაც საიდუმლოდ ჩაიფიქრეს დედამიწისა და მოსახლეობის დამოროჩილება, პრობლემა გადაიჭრება, მაგრამ თუ ბაღში სარეველას, მხოლოდ თავებს მოაწყვეტთ, განა ისინი გაქრებიან? ადამიანები, რომლებიც ხელისუფლებაში მოღვაწეობენ, უფრო მეტად გვევლინებიან სისტემის მარიონეტებად, ვიდრე რიგითი წევრები. პირველებს სისტემა პირდაპირ უჭერს თოკებს, მეორენი კი ირიბად არიან კავშირში, რეკლამებით, ტყუილი მიზნებით, დეზინფორმაციებით და მსგავსი სიყალბით.
– როგორ ხორციელდება სისტემის გეგმები?
მარტვივად. პირველ რიგში, მანიპულაციის გზით – ადამიანების უმრავლესობის ყურადღების მიპყრობით. მეორე რიგში, კიდე უფრო მარტივად- იმ საკვების გზით, რომელსაც ადამიანების უმრავლესობა იღებს. ყურადღების მართვა, მეტნაკლებად მართვის ყველაზე ეფექტური მეთოდია, არ საჭიროებს, რაიმე განსაკუთრებულ იდეოლოგიურ პროპაგანდას.
საკმარისია ვირს სტაფილოზე აფიქრებინო, როცა ცხვირწინ დაუკიდებ და ის მორჩილად გაყვება სტაფილოს, ყველგან სადაც გნევბათ.
პრინციპი მდგომარეობს იმაში, რომ ყურადრება ფიქსირდება იმ ინფორმაციაზე, რაც სისტემისთვისაა ხელსაყრელი, ხოლო სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი ინფორმაციებისაგან, ყურადრება მთლიანად გადადის არა არსებითზე.
ამასთან დაკავშირებით, დიდი დოზებით არის შესაძლებელი მაგალითების მოყვანა: გამოიგონებენ დაავადებებს, რომლებსაც სასწრაფოდ აცრები ესაჭიროება, ხოლო კიბოს პრობლემა, რომელიც ყოველ წლიურად მწვავდება, გვერდზე გადადის, საკმაოდ ხშირად გაიელვებს ხოლმე ინფორმაციები იმის შესახებ, რომ კიბოს წამალი გამოიგონეს, მაგრამ სამწუხაროდ, ადამიანები ისევ და ისევ იღუპებიან კიბოსგან.
იმის შესახებ, რომ ბიოსფერო გარდაიქმნა კონკრეტულად ტექნოსფეროდ და აქედან რა გამომდინარეობს, არსად პირდაპირ არ საუბრობენ. ყურადღება, სულ სხვა მიმართულებით გადადის იმ პრობლემებზე, რომლებიც შესაძლოა საერთოდაც არ მოხდეს. მაგ. გლობალური დათბობა, წყალდიდობა, ხანძრები და ა.შ.
კინოფილმში „ ავატარი“, ყურადღებას, ეფექტებზე ამახვილებენ, ხოლო საზოგადოების ტექნო და ბიოსფერებად დაყოფისგან, რომელიც ახლო მომავალში საკმაოდ მწვავე იქნება, ყურადღება გადააქვთ. სწორედ ამის გამო, ოსკარი მიენიჭა არა „ავატარს“, არამედ ფილმს ამერიკელ ბიჭებზე, რომლებმაც აგრესიული არაბებისგან იხსნეს მსოფლიო.
ისევ და ისევ, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მასობრივ საინფორმაციო საშუალებას ვინმე საიდუმლოდ მართავს მისთვის საჭირო მხარეს, ყველაფერი თავისთავად ხდება, როგორც ჯუნგლებში.
თანამედროვე ადამიანის ყურადღების მიპყრობა, რომელიც გადავსებულია ინფორმაციით, საკმაოდ რთულია, ყველაზე იოლი გზა მისი ყურადღების მისაპყრობად არის მისი შეშინება, აღელვება.
სწორედ ასე მუშაობენ მასობრივი საინფორმაციო საშუალებები, მხოლოდ გაუცნობიერებლად, ინსტიქტურად. ეს იმდენად შეუმჩნევლად და ჩვეულებრივად ხდება, რომ არავინ არაფერს ეჭვობს.
სისტემის ელემენტები, ვერც კი ამჩნევენ, ისე არიან გარშეორტყმულნი ელექტრონული ჩიპებით და ხდებიან მთლიანად კონტროლირებადნი, როგორც ბაჭიები გალიებში, მხოლოდ ჩიპები თავში კი არ იქნება ჩაკერებული, აი ესეც სისტემის ხერხია, ყურადღების გადასატანად, დაე დაიწყოს ხალხმა პროტესტები ასეთ არაადამიანურ გეგმებზე, რომლებიც ინდივიდს თავის უფლებებს ართმევს, ყველაფერი უფრო კულტურულად ხდება, მაგ. საავტომობილო მოწმობა, საბანკო ბარათი, რომლის გარეშეც ბაჭიები ვეღარ იარსბებენ, რომ ეს მათი უსაფრთხოებისა და კეთილღეობისთვისა ხდება და ამ აბდაუბდას დაიჯერებს მორჩილი უმრავლესობა. ასევე მნიშვნელოვანია საკვები პროდუქტები.
– საკვები პროდუქტები რა შუაშია?
ბერტრან რასელი, ინგლისელი ფოლოსოფოსი და პაცეფისტი, რა ხანია წერდა, რომ განსაკუთრებული კვებით და პრეპარატებით მკურნალობით სავსებით რეალურია შეიქმნას ადამიანის სახეობა, რომლებიც იქნებიან ისეთი დამჯერები, როგორც ცხვრები ფარაში; გენმოდიფიცირებული პროდუქტების მეშვეობით, მშვიდობიანი გზით, ეს ერთდროულად, ორ კურდღელს იჭერს, ეს სისტემის გენიალური გამოგონება, მოსახლეობის შემცირებისთვისაც და ქვეყნის მართვის სისტემისთვისაც, მანიპულირების იდეალური მეთოდი, ბევრი ქვეყანაა უკვე მუხლებზე დაჩოქილი ამ მეთოდით, აი ასეთი პრიმიტიული პოლიტიკაა, მაგრამ ესეც ისევ სისტემის ხერხია, ყურადღების გადამტანი.
რეალური მეთოდი, შეუმჩნევლად მოქმედებს საზოგადოებრივი აზრის, ხალხის მეშვეობით; სინთეტიკური საკვები იწვევს მიჩვევას, ისევე როგორც ნარკოტიული ნივთიერება, მაგრამ ეს არავის აღელვებს, ისევ გადატანილია ყურადღება.
ადამიანი, თავს მიიჩნევს ბუნების ღმერთად და ცდილობს უნიკალური ბიოსფეროს გადაკეთებას, რომელიც მილიონი წლის წინ იყო შექმნილი. ეს იგიეა, რომ მაიმუნი შეუშვა ქიმიურ ლაბორატორიაში, რას ჩაიდენს ის იქ? რაც არ უნდა ქნას მაიმუმა, თუნდაც მეცნიერული თუ ზემეცნიერული მოსაზრებებით გამსჭვალულმა, ყველაფერი კატასტროფად შემობრუნდება.
მთვარი არსი რაც მინდა რომ მოგაწოდოთ არის ის, რომ ჩვენით მანიპულირებენ არა კონკრეტული პიროვნებები, არამედ ჩვენ ყველა ერთად, მეგობრულად და გაუცნობიერებლად მივაბიჯებთ ამ მატრიცაში, სადაც იქნება სისტემის ტოტალური კონტროლი. ყველაფერი ეს ხდება დემოკრატიული და ჰუმანიტარული ეგიდით. ადამიანი იწყებს იმის მონდომებას, რაც სისტემისთვისაა ხელსაყრელი, არა განზრახ, არამედ გაუცნობიერებლად, ის დამონებულია, თავისუფალი არჩევანის უნარ დაკარგულია, სამწუხაროდ ძალიან ცოტას, მცირე ნაწილს ესმის ეს.
ხოლო ბატონები „ბილდერბერგის კლუბიდან“ ფიქრობენ, რომ ისინი ყველაფერს აკონტროლებენ, მაგრამ ეს შეცდომაა. სისტემა ჩაყლაპავს ყველაფერს და მათ პირველ რიგში. სიტუაცია, რა ხანია კონტროლს აღარ ექვემდებარება. თუმცა, შესაძლოა ისინი ამას უკვე მიხვდნენ, რადგაც იქ, არც თუ სულელი ადამიანები შეიკრიბნენ. ასე რომ ახალი რეალობა, აღარ არის ისეთი, როგორიც იყო. ჩვენ ახალ რეალობაში გავიღვიძეთ. ცივილიზაციამ, მკვეთრი ცვლილება განიცადა და ეს ადამიანებზე აისახება, ისინი არა თავისუფალი ინდივიდები, არამედ სისტემის ელემენტები ხდებიან, სადაც მათი ენერგიის მნიშვნელოვანი ნაწილი სისტემის კონტროლის ქვეშ იმყოფება,
ტექნოგენური სისტემა, ამბსოლუტურად დესტრუქციულია თავისი არსით, როგორც ჩვენი პლანეტის ბიოსფეროსთან მიმართებაში, ისე ადამიანისათვის. ადამიანის მონაცემები ბლოკირებულია იმ მიზნით, რომ არ შეუშალოს სისტემას ხელი თავის განვითარებაში, როგორც მას უნდა ისე, მაგრამ ადამიანი ვერაფერს გრძნობს, თითქოს ნარკოზის ქვეშ იმყოფება; ნატურალური კვების შემთვევაში, ადამიანის ცნობიერებაც იწმინდება, ეს მეცნიერულად დამტკიცებული ფაქტია.
ადამიანების უმრავლესობას ზეზეულად ძინავს, ცხოვრებას კი არ მართავს, ცხოვრება მართავს მას, როგორც სისტემის ელემენტს, ეს კი საკმაოდ შემაშფოთებელი ნიშანია. დაახლოებით, 10-12 წლის წინ, ასე არ შეინიშნებოდა, რგორც ახლა. ადამიანი „შემჯდარია“ საინფორმაციო „წამალზე“, სწორედ ეს დინება შექმნილია სისტემის მიერ და ეფექტურად წარმოშობს ყურადღების მიპყრობის მექანიზმს.
– რაში ხედავთ გამოსავალს?
ჩვენ ვერ შევძლებთ სისტემის დანგრევას, თუმცა გამოსავალი არის, პირადი ეკოლოგია. თუ თვითონ ადამიანი, არ იზრუნებს საკუთარ უსაფრთხოებაზე, მთავრობაზე ან სხვა ვინმეზე, იმედის დამყარება არ ღირს.
ძალების გაერთიანება, საყოველთაოდ პირად ეკოლოგიაზე ზრუნვა, შესაძლებელია იცხოვრო სისტემასთან ერთდ, გამოიყენო მისი სიკეთეები, ხოლო ამავდროულად, იყო დამოუკიდებელი და დაიცვა თავი მისი მავნებლური ზემოქმედებისაგან, ამისათვის საჭიროა, იცოდე ტექნოლოგიურ სისტემაში, უსაფრთხო არსებობის წესები; არ უნდა დაგვავიწყდეს ჩვენი ბიოსფერული წარმოშობა, არ მივცეთ საკუთარი თავი საზოგადოებრივი კიბორგიზაციის პროცესს; ტექნოლოგიურ სისტემაში, შესაძლებელია ბიოსფერული ოაზისის შექმნა, ასევე ბიოსფერო და ტექნოსფერო შესაძლებელია არსებობდეს წონასწორობაში; სისტემამ იმუშაოს ადამიანისათვის და არა ადამიანმა სისტემისათვის; მოდით, ვიზრუნოთ ჩვენ პლანეტაზე, საკუთარ თავზე და შვილებზე!
წყარო: primetime.ge