უკრაინის მოთხოვნა საწვავზე უზარმაზარია. ქვეყანაში ყოველდღიურად 230-ზე მეტი საწვავით დატვირთული მანქანა შემოდის. რთულად, მაგრამ სარკინიგზო მიწოდებაც და სწორედ რკინიგზას აქვს იმპორტის გაზრდის ყველაზე ძლიერი პოტენციალიარის ; ადგილი აქვს სხვა საინტერესო მოვლენებსაც. მაგრამ…
მთავარი პრობლემა ევროპაშია. ადგილობრივი ბანკები არა მხოლოდ არ აფინანსებენ პირდაპირ ხელშეკრულებებს უკრაინაში საწვავის მიწოდებისთვის, მათ რეალურად არ სურთ განიხილონ კონტრაქტები ყველა პოტენციურ რეგიონში, რომლებიც შეიძლება ჩაერთონ ასეთ მიწოდებაში. ანუ, თუნდაც არაუკრაინელ რეზიდენტს მოუნდეს რუმინეთში საწვავის შეტანა სხვა არარეზიდენტისთვის, ამაზე უკვე უარია – იმიტომ, რომ იქიდან უკრაინაში ბევრი საწვავი მიდის.
მოთხოვნის შეგრძნებით, მომწოდებლები, გემის მფლობელები, გადამზიდველები ვერ ადგენენ თავიანთ ფასს. ბაზარზე უამრავი თაღლითი გაჩნდა.
თავის მხრივ, მსხვილი მომწოდებლები ჭარბ სიფრთხილეს იჩენენ უკრაინის მიმართ. ჭორები ვრცელდება, რომ ასეთ რეკომენდაციებს მათ უშუალოდ ჩინოვნიკები აწვდიან – კერძოდ, ისინი ამბობენ, რომ მოცდა სჯობს. მაგალითად, ბულგარეთში მოვაჭრეები უკრაინაში საწვავის მიწოდების მოცულობას მთავრობასთან ათანხმებენ. უკმაყოფილოები არიან მოლდოველებიც, რადგან უკრაინელებმა რეგიონში საბითუმო ფასები არიეს, რის გამოც მოლდავეთში ბევრი ბენზინგასამართი სადგური გაჩერდა, რომლებიც სახელმწიფო რეგულირების ქვეშ ვერ ხვდება. პოლონეთში მძღოლები გამოვიდნენ პროტესტით, უნგრეთი… აქ ყველაფერი ისედაც ნათელია.
ამიტომ განსაკუთრებული მოლოდინი ჯერ არ უნდა იყოს. ჩვენი მოვაჭრეები ფაქტიურად კბილებით აფრინდებიან თითოეულ მანქანას. ახლა მთავარი მიზანია, არსებული მზარდი მოთხოვნის დაკმაყოფილება და აგვისტო-სექტემბრის რეზერვის შექმნა. და საერთოდ, ომის მდგომარეობაში მყოფ ქვეყანაში ასეთი რეზერვები უნდა იყოს.
სერგეი კუიუნი,