მავანს ჰგონია, რომ რუსეთს უჭირს უკრაინასთან ომი და ვერ ახერხებს კიევის აღებას. ერთის შეხედვით ასეა იმათთვის, ვინც არ ცდილობს ომის გამომწვევი მიზეზებისთვის თვალში ჩახედვას, დანახვას იმისა, რამ გამოიწვია სისხლიანი დაპირისპირება სლავთა შორის.
ჩემის აზრით, უკრაინაში მიმდინარე სპეციალური სამხედრო ოპერაცია, ომიც არის და თან არა. ომს, სხვა წესები აქვს. უპირველესად მეომარ ქვეყნებს გაწყვეტილი აქვთ დიპლომატიური ურთიერთობები, ასეთს რუსეთ-უკრაინას შორის ადგილი არ აქვს. რუსეთ-უკრაინას შორის სამოქალაქო ომია — დასავლური პროპაგანდით გადაგვარებულ რუსებსა და რუსეთს შორის, ნეონაცისტებსა და მასთან მებრძოლ რუსებს შორის.
რუსი ვერ იმეტებს რუსს და ცალი ხელით ეომება, რაც დასავლეთს, და არა მარტო, უქმნის ილუზიას რუსეთის სისუსტის. 3 წელზე მეტია, რაც რუსეთი აწარმოებს სპეციალურ სამხედრო ოპერაციას არა ტერიტორიის დაპყრობისთვის, არამედ ამ ტერიტორიაზე მცხოვრები არაფაშისტი რუსი მოსახლეობის გადარჩენისთვის.
გაჭიანურებულმა სამხედრო ოპერაციამ არა მარტო უკრაინული ნეოფაშიზმი დაასუსტა, არამედ ევროკავშირ-აშშ-იც, რომლებიც იძულებულნი არიან დახმარება გაუწიონ უკრაინას.
ქართულ მედიაში სისტემატურად ვისმენთ რუსეთის ლანძღვას და უკრაინის ქებას. და არა მარტო ქართულში, არამედ აზერბაიჯანულში, სომხურში.
წინა სტატიაში აღვნიშნე აზერბაიჯანის პრეზიდენტის, ილჰამ ალიევის პოლიტიკური ფერიცვალება, რომელმაც ჩათვალა, რომ რუსეთის ლანძღვა-გინების დრო დადგა. და მანაც ჩამოიხსნა ნიღაბი, ხელი მიჰყო რუსთა გინებას. შუშაში გამართული პრეს-კონფერენციის დროს, რომელზეც მიწვეული იყო ნეოფაშისტი, უკრაინელი გორდონი, ალიევმა ასე უპასუხა მის კითხვას — უკრაინა არ უნდა შეეგუოს ოკუპაციასო.
წინა სტატიაში გითხარით ზანგეზურის 32-კილომეტრიან დერეფანზე, რომელიც სომხეთის კუთვნილებაა და მისი გახსნის შემდეგ, ნახიჩევანი დაუკავშირდება აზერბაიჯანს. გითხარით ისიც, რომ აშშ-ი ლამობს ამ გზის ხელში ჩაგდებას 99 წლით და მხარეებს ჰპირდება მშვიდობას.
თითქოს მხარეები თანახმანი არიან ამერიკელთა წინადადებაზე, რაც მნიშვნელოვანი რამ არის ამიერკავკასიისთვის, რეგიონისთვის, რუსეთისთვის, ვინაიდან მიმართულია რუსეთის კავკასიიდან განსადევნად.
ალიევი, ისე, როგორც სომხეთის პრემიერი, ფაშინიანი მიესალმება რუსეთის გასვლას სამხრეთ კავკასიიდან. როგორც ჩანს, ალიევი დააიმედეს, რომ მის ავტოკრატიულ მმართველობას არაფერი დაემუქრება. ანუ ის იქნება მუდამ. და თუ არ, მას ვიცე-პრეზიდენტი, მისივე მეუღლე ჩაენაცვლება.
როგორც ჩანს, გამოცდილი პოლიტიკოსიც კი არ იზიარებს ისტორიის გაკვეთილებს, არცთუ შორეულს — ისეთს, რასაც ადგილი ჰქონდა ერაყსა და ლიბიაში, ავღანეთში.
სადამ ჰუსეინი ჩამოახრჩვეს, ხოლო კადაფი — ძელზე გასვეს და წამებით მოკლეს. ორივე, აშშ-ს „მოკავშირეები“ იყვნენ. ამერიკელთა მზაკვრობის სხვა მაგალითებიც უამრავია, ყველას ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს. მაგრამ, როგორც ჩანს ალიევს ამერიკელების სჯერა და თვლის, რომ რუსეთის მტრად გადაქცევა მისთვის მისაღებია.
რაც შეეხება ფაშინიანს — ისიც ანტირუსია, მაგრამ ცდილობს ბოლომდე არ გაიხსნას. ფაშინიანის პოლიტიკას დიდი მხარდაჭერა აქვს ამერიკელ სომხებში, რომლებსაც გაგონებაც არ უნდათ რუსეთის. გამოკითხვების მიხედვით, ფაშინიანს მხარს უჭერს სომხეთის მოსახლეობის 12%, პარლამენტს — 13%, მაგრამ ოპოზიციასაც მაღალი პროცენტული მონაცემები არ გააჩნია.
აი, ასეთ დროს, არენაზე გამოდის სომხური ეკლესია და მილიარდერი, რომელსაც მოსახლეობის დიდი მხარდაჭერა აქვს. ფაშინიანმა, მილიარდერიც დაიჭირა, ღვთისმსახურებიც და ეჩმიაძინს ომი გამოუცხადა, ისე, როგორც ზელენსკიმ — უკრაინულ მართლმადიდებლურ ეკლესიას.
ფაშინიანს სურს სომხური ეკლესიის საჭეთმპყრობელის გაგდება და მის ნაცვლად ლოიალურის დანიშვნა. ათეისტი ფაშინიანი, უშვერი სიტყვებით ლანძღავს სომხურ ეკლესიას. ბრძოლა მიმდინარეობს და არვინ იცის, ვის მოუტანს ის გამარჯვებას.
არის თუ არა ამ დაპირისპირებაში აშშ-ს ხელი?
კითხვაც უადგილოა. წლების განმავლობაში ამერიკელები აკეთებდნენ ყველაფერს, რათა სომხები ანტირუსებად დაერაზმათ. მიზანი ვაშინგტონისა — დაიხუროს რუსული სამხედრო ბაზა, გავიდეს სომხეთი „ოდეკაბე“-დან, რუსეთთან ყველა კავშირიდან. რუსეთი გავიდეს სამხრეთ კავკასიიდან, ხოლო მისი ადგილი დაიკავოს აშშ-ა.
რუსეთის მდგომარეობა უდავოდ სახარბიელო არ არის. მან რაღაცა უნდა იღონოს დასუსტებული პოზიციების გასამაგრებლად. მაგრამ რა?
ამაზე პასუხის გაცემა ჭირს.
ზანგეზურის დერეფნის გაკონტროლებით აშშ-ი არა მარტო სამხრეთ კავკასიას გააკონტროლებს, არამედ ახლო აღმოსავლეთს, ირანს, კასპიის ზღვის ქვეყნებს, ჩინეთს. ხელს შეუშლის ჩინეთის პროექტის „ერთი გზა, ერთი სარტყელის“ განვითარებას; რუსეთი პროექტის „სამხრეთ-ჩრდილოეთის“ მარშრუტის დასრულებას.
ეს მარშრუტი ირანის სამხრეთის საზღვაო პორტებიდან იწყება და ირანის საავტომობილო გზით უკავშირდება კასპიის ზღვაზე მდებარე ირანის საპორტო ქალაქებს, საიდანაც მიემართება აზერბაიჯანში და მისი გავლით რუსეთ-ევროპაში.
სამხრეთ-ჩრდილოეთის მარშრუტით მოხდება სამხრეთ-აღმოსავლეთის ქვეყნებიდან წამოსული ტვირთების ტრანსპორტირება, ისე, როგორც ინდოეთიდან. ტვირთები თავს აარიდებენ სუეცის არხის გადატვირთულ მარშრუტს და გაცილებით ნაკლებ დროში ჩააღწევენ დანიშნულების ადგილამდე.
თუ აშშ-ი ხელში ჩაიგდებს ზანგეზურის დერეფანს, რეგიონის გეოპოლიტიკური ვითარება კარდინალურად შეიცვლება, რაც დიდი სახელმწიფოების დაპირისპირების საგანი გახდება.
მტაცებელი ტრამპი ხარბი თვალით უყურებს სუეცის არხს და სურვილი აქვს იქონიოს მასზე გავლენა. ერთი თვის წინ ის ელაპარაკა ეგვიპტის პრეზიდენტ სისის და მოსთხოვა აშშ-ს კომერციული გემების უფასოდ გატარება სუეცის არხში. ალ სისიმ უარი უთხრა, თუმცა მოლაპარაკება გრძელდება და ვინ იცის რით დამთავრდება?
აი, ასეთი პოლიტიკური ვითარებაა საქართველოს სამეზობლოში, ერთობ დაძაბული, გამოუცნობი. იცის აღნიშნული შესახებ ხელისუფლებამ?
რომ იცოდეს, მუნჯად არ იქნება და მთელ მის ენერგიას ოპოზიციასთან ომში და ადგილობრივი არჩევნების ჩატარებაში არ დახარჯავს. ისეთი შთაბეჭდილება მექმნება, რომ ხელისუფლება, ბედკრული კავკასიის ნაცვლად, სხვა პლანეტაზე ცხოვრობს.
ჰამლეტ ჭიპაშვილი